Sembol

[hutame]

Yunanca Sumbolein kelimesi, toptan atmak ve birleştirmek anlamına gelmektedir. Semboi, iki ayrı varlık arasında bir tanıma alametidir. Bu iki varlık*tan her biri bu alametin yarısına sahip bu*lunmaktadır. Diğer yarısına bakarak biri diğerini tanımaktadır. İşte bunun için An*tikitede, bir takım pazarlar, ittifaklar, ta*ahhütler, yeniden bulunan şeylerin an*laşmaları yapılıyordu. Böylece sembol, daha genel bir şekilde bir tanıma vasıtası olmuştur. Mesela, bilimsel semboller, inanç sembolleri, sosyal semboller gibi...
Fakat bu semboller, bir kanaattan çıkmak*tadır... Bunlar, insanlar arasındaki müş*terek anlaşma kararlarının işaretleridir. Bu işaretlere güçlü duygusal değerler at*fedilebilir.
Tabiatı oldukça kompleks olan başka semboller de vardır Tabii semboller, dini, mistik, şiirsel ve sanatsal düşüncede çok büyük bir rol oynamaktadırlar. Dini bilgi vasıtası olarak tabii sembol, analojiden ayrılmaktadır. Sembol, bir işaretten daha çok şey ifade etmektedir. Hikmet, muha*kemeden çok, sembolle ifade edilmek*tedir.
Dinî sembolizm, iki anlama gelen kelime*lerle doludur. O, mecazda durabilir; o zaman, realiteyi resimde gelişmeye bıra*kabilir. Bazen de Anolojide durur. Analo*ji, onu aklileştirerek, realiteye bir takım insani boyutlar getirmektedir. Birinci du*rumda, her dini done, subjektifleşmiştir. İkinci de ise, objektifleşmiştir. Tümü için*de kavranmak şartıyla kutsalın en iyi ta*şıyıcısı semboldür. O, bütün Sakramentlerde bulunmaktadır: Vaftiz suyu, konfirmasyon yağı, evharistiya ek*meği, haç işareti, evlilik yüzüklerinin de*ğişimi, hasta yağı gibi.