İlk Kilise Tarihinde olduğu gibi bugünde yeni yeni imanlılar Tanrı’nın önünde diz çökmeye başlamaktadırlar ve bu rakam yaklaşık olarak 2.300 kişidir, 70.000.000 ülkemizde çok küçük bir rakamdır, ayrıca ülkemizin coğrafi olarak çok büyük bir topraklar üzerinde olmamız ve bu 2.300 kişinin tüm illere dağılmış olmasından bazı illerde belki 1-2 kişi imanlı olmakta ve bunlar düzenli ibadet etmekte, sakramentleri yerine getirememekte ve teşviksiz kalmaktadırlar, ama ülkemizde özellikle istanbul, İzmir ve ankara gibi illerdeki üye sayısı bakımından büyük kiliseler ve önderleri bu diğer illerdeki kardeşleri ziyaret etmeleri, hem ilk kilisede yapılan işler bakımından bir mecburiyet hemde Tanrı emridir, Bir üst konu başlığında gördüğümüz gibi Pavlus ve Silas yargılamak için götürenler, onları serbest bıraktıklarında hemen gidip 3-4 gün dinlenmeyi seçmek yerine daha yeni imanlıların bulunduğu Tanrı’daki bebek imanlıları cesaretlendirmek, onlarla vakit geçirmek belkide Tanrı kelamı paylaştılar, onlara teşvik verdiler, bu olayda biz Kutsal Kitap takipçilerine bu görevi vermektedir, Her ne kadar işlerimiz yoğun olsada, sanırım hiçbir işimizin zorluğu Pavlus ve Silas’tan daha acı bir iş değildir. Ama bunu onlar yaptı ve yapıyorlarsa, içimizdeki Ruh hepimizden böyle olmamızı istiyorsa bu bizim eksikliğimizden veya dünyanın istatistikleri, sistemleri arasında boğulduğumuzdanmı kaynaklanıyor, yoksa acaba bugüne kadar Ruh artık işlev ve görevinimi değiştirmiştir? Bakın bize hangi görev verilmiştir.!!
http://
Flp 1:29-30 Çünkü Mesih uğruna size yalnız Mesih'e iman etmek değil, ama daha önce bende gördüğünüz ve hâlâ sürdürdüğümü duyduğunuz zorlu çabanın aynısına sahip olarak Mesih uğruna acı çekmek ayrıcalığı da verildi.
Tanrı neden bugün kilisesini, kilisenin üyelerini, önderlerini sıkıntılardan korumuyor? Neden her zaman iftiralara maruz kalıyoruz, neden her zaman saldırılara maruz kalıyoruz, hani Tanrı bizi koruyacaktı? Evet çok güzel sorular ama Kutsal Kitap’ın bir bölümüne bakılmış ve Tam yorum yapılmamış sorular.
Tanrı bizleri koruyacağını söylemiştir, örneğin bizi ateşe atılmayacaksınız dememiş, ateşin içinde sizi koruyacağım demiştir, (Daniel Peygamberin 3 arkadaşında olduğu gibi) Ayağınızı suya dokundurmadan sizleri kurtaracağım dememiştir, sizi karşıya geçireceğim demiştir (Musa ve Yeşu’nun halkı karşıya geçirişleri) Tanrı hep etkindir hayatımızda ama Mesih’e yapılanlar bizlerede mutlaka yapılacaktır, yapılmazsa zaten imanımızda problem var diyebiliriz, yani şeytan bizimle ilgilenmeye bile gerek görmediğini düşünebiliriz. İlk kilise dönemindede böyle oldu. Birçok örnekten sadece birtanesi şöyledir.
Elçilerin İşleri 17 de Yahudiler Pavlus’la Silas’ı kıskandıklarından birçok insan Mesih’e iman ettiğinden dolayı onlara iftiralar attılar, Yahudiliği parçalamaya, bölücülük yapmakla suçladılar ve diyet ödeyerek serbest bırakıldılar. 2000 Yıl önce ve bugün. Hep sistem aynı, hep şeytanın planları aynı tek yapmamız gereken bu şeytanın planlarına karşı ayık ve uyanık olmak o geçirdiğimiz küçük denenmelerde imanımızı zedelememek gerekli.
Ef 6:11 İblis'in hilelerine karşı durabilmek için Tanrı'nın sağladığı bütün silahları kuşanın.
http://
Müjdeyi duyurma şekli kadar müjdeyi duyuranın hayatı, davranışlarıda önemlidir, Pavlus’un hayatına baktığımızda, mütevazi, dünyasal olan hiçbir değerin ardından gitmeyen alçak gönüllü, bilgili birisi idi ve Öyleki o kadar yerde Müjdeyi duyurmuş ama hiç kimse onun arkasından eleştirebilecek bir şey bulamamıştır, hepimiz ve herkes teoloji eğitimi alıyor, aldık veya alabiliriz ve bu eğitimde aldıklarımız çok kısa bir sürede unutulabilir sadece konu başlıkları aklımızda net kalabilir, Evet ben A Milenyumcuyum, Ben Calvinin 5 noktasına inanıyorum ve bu 5 noktanın isimleri şunlardır gibi başlıkları bilebiliriz, ama zamanla bunların açılımlarını birebir hatırlayamıyoruz, sadece o konu ile bir soru vermeden önce biraz düşünüp, ön hazırlıktan sonra hatırlayabiliriz, ve bu teolojiyi başkalarına vererekte bir şey elde edemeyiz, zamanla bizim unuttuğumuz gibi onlarda bunu unutacaklar, ama unutulmayacak olan sevgidir, temiz yürektir, samimi Hristiyanların olması gerektiği gibi davranıştır, bugün samimi Hristiyan bir insan pavlus’a sanırım hala eleştirecek veya yanlışını söyleyecek bir şey bulamamıştır, hiçbir zaman Kendisini Tanrı’nın, Tanrı’nın işlerinin ve Tanrı’ya ait olanların önüne geçirmemiştir, onlar için hep zülmlere, baskılara dayanmıştır, rahat yapabileceği yolculukları bile (elcilerin işleri 18:20-23) yürüyerek o zor şartlarda yapardıki belki yeni imalı kardeşleri biraz daha teşvik edebilmek için onlara yeni birşeyler öğretebilmek için vaktini harcardı, hatta hapishanede iken bile onlara mektup yazarak onları teşvik etmiştir, bugünlerde biz yeni imanlı Tanrı hizmetçilerininde böyle şeylere ihtiyacı vardır. Çünkü ülkemizde çok yaygın incil okulları bulunmamaktadır, ama samimi imanlıların yaptıkları dualar ve Tanrı'nın karşılıksız lütfu sayesinde heryerde imanlılar çıkmaktadır ve bunlara önderler gerektir ve önderlerin eğitimleri gerektir, eğer bu eğitimi almazsak belkide kelamı yanlış yorumlayıp eksik öğretebiliriz (Elçilerin işleri 18:24-28 Appollos örneğindeki gibi) Bugün ülekmizdede onlarca yıllık samimi ve bilgili imanlılar vardır bunlarda yeni yetişen önder adayları ile sabırla eğitmek, öğretmek, teşvik etmek onlarında görevleridir.